"Na dobre i na złe"

Gość

Zupełnie nie zrozumiałaś tego artykułu - przecież tu nie chodzi o to że kobiety na coś nie stać, wręcz przeciwnie - jest mowa że to właśnie kobiety są bardziej pracowite i wytrwałe, a fakt że to nie one sa na wysokich stanowiskach wynika z ich wyboru.. większość kobiet WOLI pogodzić pracę z rodziną a satysfakcję daje im spełnienie zawodowe a nie władza czy pieniądze. I nie uważam że to sprawia że jesteśmy jakoś gorsze. Czasami żałuję że nie urodziłam się facetem ponieważ zawód który marzy mi się od dziecka jest powszechnie uważany jako męski.. nawet wielokrotnie myślałam o zmianie swoich planów, bo bałam się że niemożliwe jest pogodzenie tego co chcę robić z byciem DOBRĄ żoną i matką.. ale wiele rozmów ze starszymi koleżankami, które pracują w podobnym "fachu" i miały podobny problem przekonało mnie, że o marzenia warto walczyć, jeśli umie się znaleźć balans. Pytanie tylko czy chce się pracować dla samej pracy czy chce się wejść na szczyty sławy.. I o to chodzi ze świadomym wyborem kobiet - owszem wiele osób próbuje połączyć karierę z życiem rodzinnym, ale niestety zawsze coś ucierpi.. najczęściej jest to właśnie rodzina, bo mamy wrażenie że rodzina jest zawsze i zawsze będzie czas naprawić to co się zepsuło, zabrać dziecko na obiecane lody, czy iść do kina. W pracy ciągle coś się dzieje, zmienia, jeśli chce się odnosić sukcesy nie można sobie odpuścić, w niektórych zawodach jest to aż obsesyjne.. widać to choćby po tym jakie kobiety rodzące dzieci mają problemy z powrotem do pracy. Zmierzam do tego że jest cienka granica pomiędzy pragnieniem spełnienia zawodowego a zatraceniem się w pracy.. i trudno jest to zauważyć.. Lenka jest zdolna i stać ją na zrobienie doktoratu. Może to zrobić i w tym czasie zostać żoną, kto wie, może i matką? Ale czy będzie wtedy zadowolona? Szczęśliwa? Czy nie będzie czuła że coś zaniedbuje? W tej chwili tego nie czuje (może faktycznie nie ma jeszcze powodów?) ale przy takim trybie pracy ona MOŻE stracić coś, co będzie bardzo trudno odzyskać - więź z Witkiem..
Cały czas jest to gdybanie, bo może być tak a może być zupełnie inaczej - zwłaszcza biorąc pod uwagę niekonsekwencje tego sezonu.
I jeszcze jedno - nie uważam że pęd do władzy jest czymś chwalebnym (oczywiście nie jest też z gruntu złe) i dlatego po przeczytaniu tego artykułu poczułam się dumna z tego że jestem kobietą i że jeśli zostanę tym kim chcę zrobię to dla siebie, nie po to żeby pokazać komukolwiek na co mnie stać i nie z powodu konkurencji.. osoby twierdzące że kobiety są głupsze mylą się. Czy są słabsze? Jeśli chęć posiadania rodziny i miłość można nazwać słabością.. Mądrość polega na sztuce kompromisu i chociaż w idealnym świecie męzczyzna pomaga kobiecie we wszystkim i oboje mogą pracować do woli i wychowywać dzieci to w praktyce po kilku latach dzieci wychowują opiekunki a rodzice są współlokatorami.. i trzeba pracować nad tym żeby być prawdziwą rodziną, a praca wymaga czasu i cierpliwości..

Acha, i jedno słowo do Ani - wg mnie trochę nazbyt pesymistycznie widzisz ten ślub.. w końcu jak Lena była zaręczona z Bartoszem to też on napędzał przygotowania przedślubne, ale on był bardziej nakręcony niż Witek (w końcu był na prochach..) więc zaciągał Lenę na przymiarki sukien, wybieranie zaproszeń itd - ale jak na mój gust wtedy nie sprawiało jej to przyjemności.. a teraz? Z tego co obserwujemy nie angażuje się w przygotowania a Witek jej do niczego nie przymusza. Ale jeśli do ślubu ma dojść w tym sezonie to sądzę że będzie moment kiedy Lena zrozumie co się dzieje - nawet jeśli będzie to w dzień ślubu kiedy stanie przed lustrem w białej sukience (każda panna młoda ma wtedy pewnie z tysiąc myśli w głowie) i będzie potrafiła skupić swoją uwagę na tym co robi i dlaczego - wychodzi za mąż za człowieka którego strasznie kocha. A wtedy ślub może spełnić oczekiwania nawet zniecierpliwionych i sceptycznych fanów (jak my:) )
ps. jeśli Witek zatopił by się w pracy też bym zrobiła o nim taki wywód, a nawet bardziej krytycznie bo to facet Razz

Gość

Mmmm a co do Doroty to już jest inny przypadek bo teraz jest rozhisteryzowana głównie przez Michała i to przez niego nie mogłaby się skupić na pracy.. ile osób ze złamanym sercem pracuje (niejednokrotnie prowadząc do nieszczęść przez nieuwagę). Ale to jest inna kwestia, wyjątkowa sytuacja - przecież nie każda matka ma taką ciężką sytuację jak Dorota czy Monika.. jak jest dwoje rodziców to powrót mamy do pracy jest możliwy.. choć trudny.

Anna Z

FABIAN2

vehae

Ja zrozumiałam ten artykuł. Jest tam ukryta perswazja. Trzeba się nauczyć czytać między wierszami. Wystarczy poczytać wypowiedzi internautów pod tym artykułem. A co do Leny, to ja ciągle nie rozumiem. Czy ona ma ekstremalną sytuację życiową, że powinna ze wszystkiego zrezygnować i poświęcić się tylko i wyłącznie Witkowi? Czy on jest poważnie chory? A może jest kaleką? Albo nie wiem kim jeszcze. Latoszek musi zdawać sobie sprawę, że lekarz (lekarka) musi się kształcić. To jest oczywiste. Nawet po urodzeniu dziecka musi "być w temacie", bo potem nie ma szans na powrót do pracy. Ja myślę, że gdyby on oczekiwał od żony takiego bezgranicznego poświęcenie, to wybrałby Martę. Ona jest zdolna zrobić wszystko, aby tylko facet był zadowolony. Tylko nie wychodzi jej to na dobre.

Anna Z

FABIAN2

Ja tego artykułu nie czytałam, więc na jego temat się nie wypowiem. Ale ogólnie co do pewnych części się z Tobą vehae zgodzę. I do tej o Lenie również.

vehae

Anna Z

vehae

Abstrahując od tematu podam przykład z programu Ewy Drzyzgi. Kobieta siedziała w domu z ciężko chorym dzieckiem, poświęciła się bezgranicznie. Dziecko było bardzo chore, kalekie. Mąż całe dnie w pracy, a ona sama. Żadnej pomocy (poza materialną ze strony męża, ale nie o taką mi chodzi). Ona jedyna musiała się nim zajmować, mąż tego nie robił. Żadnej odskoczni, nawet na godzinę dziennie, żadnego życia innego niż cztery ściany. I najgorsze: dziecko cierpiało, a ona na wszystko musiała patrzeć. Tragedia. Żadnej pomocy psychologicznej. Sama z koszmarem i problemami. Mąż nie wspomagał jej ani przy dziecku, ani nie stanowił oparcia psychicznego. Zarabiał pieniądze, były potrzebne, ważne dla tego dziecka, ale miał odskocznię, miał swoje życie. Ta kobieta musi być bardzo odporna psychicznie, że zdołała to wytrzymać. Tk być nie powinno. Ja akurat na miejscu Leny wybrałabym specjalizację, a nie doktorat, ale to jej wola. I oczywiście że doktorat akurat w przypadku medycyny jest mało istotny. Liczy się doświadczenie zawodowe. Był kiedyś lekarz w ndinz, który miał doktoraty, ogromną wiedzę, a przyznał się, że jest tylko teoretykiem, że w praktyce spanikował i nie był w stenie pomóc chorej osobie. Ale ja myślę, że Leny to nie czeka. Jak przegnie, to scenarzyści ją naprowadzą.

Anna Z

marta

FABIAN2

marta